W Płocicznie po raz kolejny udowodniono, że zorganizowanie imprezy plenerowej wymaga czegoś więcej niż wielkiego budżetu i korzystnej lokalizacji. VI Zlot Motocyklowy zgromadził piękne maszyny i zaoferował oprawę muzyczna bijącą na głowę to, co da się usłyszeć na większości lokalnych wydarzeń.

Dla tych, którzy odeszli
Jedynym ponurym akcentem było wspomnienie uczestników poprzednich edycji, którzy na zlot nie dotrą już nigdy. Tuż po oficjalnym rozpoczęciu uczczono ich pamięć wspólnym odpaleniem silników. Kilka tygodni przez zlotem odszedł Chiisai z grupy WM40, wcześniej Grzesiek ze Stowarzyszenia Motocyklistów z Brzeźnicy, a w piątek Tuczno żegnało Gwidona Krajnika, który angażował się w promocję wydarzenia i jeszcze tydzień wcześniej szykował na sobotę swój stary motocykl…

Profesjonalny chaos

Przez ostatnie osiem lat impreza organizowana przez Mariusza Błażewicza i współprowadzona przez Żanetę „Żankę” Mierzwińską-Baranowską stawała się coraz bardziej rozbudowana. Kameralne spotkanie znajomych zmieniło się w zlot dla setek osób, a podest sklepany wspólnymi siłami ze sterty desek zmienił się w pokaźnych rozmiarów scenę.  Zamiast bigosu i grochówki można teraz zjeść frytki i burgera, a wszystko to zapić szejkiem z food trucka. Zlot staje się z roku na rok coraz bardziej profesjonalny, ale nie traci przy tym uroku luźnej, odrobinę chaotycznej zabawy, na której zarośnięci harleyowcy w koszulkach zespołów Slayer i Mötorhead bawią się razem z miejscowymi - a przynajmniej nie wchodzą sobie w drogę.

Muzycznie bez zarzutu

Cieszy to szczególnie, gdy spojrzy się na zaproszone w tym roku zespoły muzyczne. Koncerty z tegorocznego zlotu mogą dać do myślenia wielu osobom, które są zaangażowane w organizację lokalnych wydarzeń. Zrobić imprezę „gdzieś na wsi” i sprowadzić na nią uliczną kapelę podchodzącą pod folk rock, „klasyczny” zespół rockowy i kolektyw reggae wysokiej próby? Da się zrobić, a słuchać i tańczyć będą nie tylko przyjezdni. Dla równowagi wystarczy zakończyć noc dyskoteką wypełnioną szlagierami i wszyscy będą zadowoleni. W zalewie wiejskich i miejskich festynów zdominowanych przez disco polo to niesamowita sprawa i warto podkreślać to na każdym kroku.

Część artystyczną rozpoczął Chór Tuczyński, który wpasował się w klimat najsłabiej. Miło, że na Zlocie pojawił się lokalny akcent, ale szkoda, że nie była to jakaś miejscowa grupa lubująca się w mocnym brzmieniu - może dlatego, że młodzi nie garną się chwilowo do grania? W trakcie występu siła wyższa odcięła scenie prąd, co niektórzy motocykliści przyjęli z ulgą. Swoją drogą, za samą odwagę niesienia piosenki biesiadnej wszystkim tym twardzielom odzianym w skóry, osobom tworzącym Chór należy się szacunek.

Wieczorem na scenie zaczęły pojawiać się zespoły z całej Polski. Najpierw Niesamowita Sprawa z Poznania - uliczna kapela wykonująca melodyjne piosenki, w których dające do myślenia teksty przeplatane były prostymi zaśpiewami wykonywanymi razem z publicznością. Po nich zagrał Rock Imagination (również poznaniacy), czyli perfekcyjnie zgrane gitary i wokalistka z mocnym głosem wykorzystanym w najlepszy możliwy sposób, czyli do wykonania szlagierów Dżemu, Nalepy, AC/DC, Lynyrd Skynyrd. Nie zabrakło ich własnej muzyki, ale nie ma co ukrywać, że na zlocie motocyklowym ciężko wyobrazić sobie coś lepszego, niż zagrane na żywo „Sweet Home Alabama”.

Gwiazdą wieczoru był zespół Konopians, który przyjechał aż ze śląskiej Czeladzi. Podróżujących muzyków „przejęła” po drodze grupa na motorach, która konwojowała „Konopiansów” na miejsce. Sam zespół przyznał, że takiej obstawy jeszcze nie miał. Charyzmatyczny wokalista z półmetrową czapą dredów na głowie zrobił zamieszanie samą swoją obecnością, a trwający do północy koncert, chociaż odbył się, jak powtarzał lider zespołu „na końcu świata”, zabrzmiał jak przeniesiony z dużo większego wydarzenia. Czapki (dredy?) z głów!

Reszta nocy należała do Marka Martyniaka, który do rana wykonywał taneczną muzykę - od „Coco Jambo” do „Kryzysowej Narzeczonej”, więc każdy znalazł coś dla siebie.

Bez polityki

Podsumowując VI Zlot, nie sposób uciec od porównań z innymi letnimi wydarzeniami organizowanymi w powiecie. Impreza w Płocicznie dawno przestała być teatrem jednego aktora, ale wciąż opiera się na działaniach oddolnych. Mariusz Błażewicz po ostatnich wyborach został radnym i po części wciągnął go „system”, ale została w nim energia człowieka potrafiącego zrobić coś z niczego. Już nie bez wsparcia, ale wciąż głównie na własną rękę i dzięki indywidualnemu zaangażowaniu. Na portalu zrzutka.pl wciąż trwa zbieranie funduszy na techniczną stronę przedsięwzięcia, a choć w tłumie można było wypatrzyć burmistrza Tuczna, obyło się bez nachalnej agitacji. Biorąc pod uwagę choćby mocno antypolityczne przesłanie utworów Konopians, dobrze się stało. Stanie się jeszcze lepiej, gdy władze naszych miasteczek zrozumieją, jak wielki potencjał tkwi w pasjonatach. Może doczekamy kiedyś czasów, gdy współpraca ludzi mających pomysły z oficjelami dysponującymi środkami publicznymi stanie się czymś normalnym i oczywistym. Wszyscy na tym zyskamy.

eMU