To nie jest mój prezydent

Moi rodacy znowu wybrali mi na prezydenta populistę, homofoba, polityka całkowicie zależnego od partii, człowieka, który odsuwa Polskę od Europy, który podpisuje większość najgorszych nawet ustaw pisanych dłonią matki partii.

Jest mi bardzo przykro, niedzielny wieczór i poniedziałek to jedne z najsmutniejszych dla mnie dni. I obawiam się, że dzień wyboru Andrzeja Dudy na prezydenta w przyszłości zostanie oceniony jako najgorszy dzień dla polskiej demokracji. Zmierzamy w stronę Węgier. Przejęcie sądów i trybunałów i obsadzenie ich swoimi ludźmi. Całkowita kontrola państwowych mediów i zapowiedź repolonizacji mediów. Eurosceptycyzm. Odwołanie do nacjonalizmu. To już mamy, warto przyjrzeć się sytuacji na Węgrzech, gdzie krytyczne Orbanowi media już nie istnieją, zostały podporządkowane władzy, wykupione przez biznes powiązany z rządem. Orban walczy z samorządami ciągle nowymi obciążeniami i zabieraniem wpływów np. z turystyki - mieszkańcy mają się dobrze zastanowić, zanim wybiorą samorządowca spoza Fideszu. Pod płaszczykiem walki z koronawirusem rząd Orbana dał sobie prawo do rządzenia krajem za pomocą dekretów. Węgry to już właściwie państwo prywatne. Przesadzam? Mam nadzieję, ale trudno nie doszukać się w działaniach Kaczyńskiego i Orbana analogii. Zresztą Kaczyński podziwu dla Orbana wcale nie kryje.

Kiedy skończą się już rozdawane na prawo i lewo pieniądze na te wszystkie pięćset plusy, 14 i kolejne emerytury (już ludzie związani z rządem mówią, że te obietnice Dudy należało traktować jako „życzenia”, że ich nie będzie, bo Polski na to nie stać), kiedy będzie istniała tylko jedna telewizja, kiedy nie będzie już niezawisłych sądów, kiedy za brak praworządności Unia przestanie dawać pieniądze, kiedy Adrian znowu będzie mylił Irlandczyków z Nowozelandczykami, kiedy nadal będzie opowiadał, że węgiel nie szkodzi klimatowi, kiedy będzie szerzył bzdury o szczepieniach, kiedy będzie dehumanizował osoby o innych od niego preferencjach seksualnych, kiedy będzie znowu ułaskawiał nieprawomocnie skazanych, kiedy będzie podpisywał wszystko, co mu podsuną, z gorzką, ale jednak satysfakcją, będę mówić: to nie jest mój prezydent.