Felietony

Lada chwila nastanie cisza, cisza wyborcza, czyli zakaz prowadzenia wszelakiej agitacji wyborczej - również w internecie. Myślę, że wszyscy kandydaci ubiegający się o mandaty radnych, kandydaci na włodarzy gmin, z utęsknieniem oczekują tego momentu. Zapewne wyborcy, także odetchną z powodu końca kampanii, a właściwie końca zawodów o największą ilość i wielkość zawieszonych banerów.

Już w niedzielę pójdziemy do urn wyborczych. Do ostatniej chwili kandydaci prężą muskuły i prezentują swoje niewątpliwe osiągnięcia. Rzadziej mówią o porażkach i niezrealizowanych obietnicach. Do tego wychodzi na to, że oni to takie „Zosie samosie”. Wszystko, czym się chwalą, chyba sami uczynili.

    Kampania wyborcza w toku. Jak  napisała w liście do redakcji kandydatka na burm strza Bogusława Towalewska: „baneroza zastąpiła nam betonozę”.

Historia transportu miejskiego jest bardzo, bardzo długa. Pierwsze specjalne pojazdy pojawiły się już w starożytnych miastach. „Rydwanowe taksówki” woziły ludzi po rzymskich zakamarkach, a ośle zaprzęgi czyniły podobnie po ulicach Konstantynopola. W Wałczu komunikacja miejska rozpoczęła funkcjonować czterdzieści dziewięć lat temu. Pierwszy autobus na trasę Bydgoska – Olszynka wyjechał 1 maja 1975 roku. Pamiętam, że tym faktem chwaliłem się kolegom z wielu miast, wielkością podobnym do Wałcza, które jeszcze nie doświadczyły takiego skoku cywilizacyjnego. Już niedługo ponownie będę mógł chwalić się komunikacją miejską w Wałczu. Od 1 kwietnia do miejskiego autobusu będzie można wsiąść bez konieczności zakupu biletu.

Samorządowa kampania wyborcza nabiera tempa, a im dalej, tym szerzej otwierają mi się oczy ze zdumienia. Z uwagą przeczytałem artykuły zawarte w najnowszym numerze Gazety Wałeckiej. W jednym z nich znany przedsiębiorca zachwala swoje poczynania, twierdząc, że Ci co je inaczej widzą, winni mu się podporządkować. Wcześniej jeden z przedsiębiorców, żądał wprowadzenia zakazu do kandydowania dla niektórych radnych, bo śmieli mieć inne poglądy. Dokąd zmierzamy?

Pomimo, że upływają już dwa miesiące 24 roku trzeciego tysiąclecia, nadal wydaje mi się, że tak niedawno żegnałem koniec dwudziestego wieku. 2000 rok miał uroczystą oprawę. Niektórzy byli nawet przekonani, że to właśnie ten rok rozpoczyna nowe stulecie. Być może z powodu obchodzenia przez Kościół rzymskokatolicki Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Przypominam sobie widok schorowanego papieża Jan Pawła II, inaugurującego uroczystości z tym związane poprzez otwarcie Drzwi Świętych w bazylice świętego Piotra, a później jeszcze w trzech innych rzymskich bazylikach patriarchalnych.

15 października 2023 r. przeszedł do historii. W Warszawie toczą swoje boje byli opozycjoniści z aktualnymi, poniekąd, z mojego punktu widzenia, w słusznej sprawie. Z niepokojem dostrzegam, że jednak cel uświęca środki i nowi rządzący, choć odbiegają od poprzedników metodą działania, to nieuchronnie z nauk pobranych, gdy byli w opozycji, korzystają. Kolejny wyborczy akt czeka nas 7 kwietnia. Dotyczyć będzie nie tej wielkiej, najważniejszej, o którą walczą polityczne potęgi, ale małych Ojczyzn Polaków.

Kalendarz (wyborczy)

Może jestem „Kulturalny cham”.

Czekaliśmy na nowy rząd. Jedni z nadzieją, inni z niechęcią. Na opinii jeszcze za wcześnie bo za krótko trwa. Dzieje się jednak wiele. Coraz to nowi ministrowie wychodzą przed orkiestrę i głoszą swoje pomysły: a to religii mniej, a to w kwestii aborcji więcej. Związki jednopłciowe bliżej albo inaczej. Jak jeden powie, że więcej to drugi zaraz powie, że mniej tego, czy owego.

Dziękuję w imieniu całego zespołu, wszystkim naszym czytelnikom, że możemy być dla Was jako alternatywne źródło informacji, gdzie nie ma nad nami cenzorów i namiestników.

Jeden z konfliktów politycznych prawdopodobnie mamy za sobą, udało się wszytko rozstrzygnąć demokratycznie. Kolejna walka polityczna już szykuje się na wiosnę i będzie taka bardzo lokalna. Czy wygrają najlepsi?

Starożytni Rzymianie straszyli się okrzykiem „Hannibal ad portas…” czyli Hannibal u bram w znaczeniu „wróg u bram”. Z historii starożytnej wiadomo, że Hannibal był kartagińskim wodzem, który Rzymowi zagrażał. Stąd to przysłowiowe dla Rzymian zawołanie. Skąd zaś u mnie w felietonie pisanym przed wyborami ten okrzyk?

Pewnego dnia, gdy cesarz rzymski Tytus Flawiusz (w latach 79-81 n.e.) uświadomił sobie, że niczego dobrego nie uczynił w tym dniu dla poddanych, z przerażeniem zawołał „Przyjaciele, straciłem dzień! (Amici, diem perdidi!).

16-letnia dziewczyna sprzedaje wiśnie które które sama zerwała w ogrodzie dziadka…Ktoś doniósł gdzie trzeba wiec pojawia się inspekcja sanitarna i policja, rusza machina 16-letnia dziewczyna sprzedaje wiśnie, które sama zerwała w ogrodzie dziadka…Ktoś doniósł, gdzie trzeba więc,  pojawia się inspekcja sanitarna i policja, rusza  machina państwa, która ma stać na straży prawa, walczyć ze złem, tropić oszustwa i przestępczość. Zostaje wymierzona absurdalna kara, sprawa staje się głośna na cały kraj. Ludziom ręce opadają, pukają się w czoło pytając, czy ktoś zwariował ? 5 osób w 2 samochodach na 1 nastolatkę ?