Co roku zdarza się w Polsce wiele pogryzień dzieci przez psy, z których nagłaśniane są tylko te najtragiczniejsze, dlatego przytoczymy kilka przykładów postępowania w spotkaniu z psami, które (mamy nadzieję) pozwolą uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek i być może zapobiegną niejednej tragedii. Pamiętać musisz, że postępowanie z własnym psem, z którym mieszkasz niejednokrotnie latami, będzie zgoła odmienne aniżeli z psami obcymi, tobie nieznanymi. Ze swoim czworonogiem możesz zrobić wiele rzeczy, nawet takich, których psy na ogół nie lubią, np. chwytanie za ogon, zaglądanie do pyska, targanie za uszy itp. Wymienione przykłady są przykładami niewłaściwego postępowania z psami i powinieneś je wyeliminować w kontakcie z własnym czworonogiem. Natomiast z psem obcym nie rób tego, co ze swoim, nawet nie próbuj, bo możesz zostać dotkliwie pogryziony. Dobrze wychowany pies na pewno nie zaczepi nikogo, a tym bardziej dziecka. Ale przecież są i takie, które wychowano źle albo wcale i od nich grozi ci największe niebezpieczeństwo. Wśród tych dobrze wychowanych, a nawet szkolonych znajdą się psy, którym od początku wpajano nieufność do obcych, bowiem wymagały tego potrzeby użytkowe. Do takiego psa nie powinno się w ogóle podchodzić, ponieważ nie zna on twoich intencji i na każdą próbę zbliżenia może odpowiedzieć agresją. Żaden pies nie powinien przebywać w miejscu publicznym bez opieki właściciela. Wyprowadzany na spacer ma być trzymany na smyczy, a do swobodnego wybiegania można go puścić tylko w miejscach, gdzie nikomu nie będzie zagrażał oraz przeszkadzał. Jednak nagminną praktyką w naszym kraju jest wypuszczania psa samego, ponieważ właścicielowi nie chce się z nim wyjść.
Pies swoje stany emocjonalne wyraża szczekaniem, warczeniem, skomleniem i wyciem. Jest to jego mowa, którą chce wyrazić: ból (skomleniem), agresję (szczekaniem i warczeniem), osamotnienie i niezadowolenie (wyciem). Ponadto swoje stany psychiczne wyraża zewnętrznym zachowaniem. Machanie ogonem-oznacza wyraz zadowolenia, ogon naprężony (trzymany sztywno)-gotowość do ataku, ogon wciśnięty między nogi-strach, uszy położone po sobie-strach i podporządkowanie, najeżona sierść-podobnie jak usztywniony ogon-gotowość do podjęcia walki. Istnieje jeszcze wiele zachowań pośrednich u psów, które przeciętnemu człowiekowi trudno jest rozpoznać.
Podobnie jak wśród ludzi nie ma dwóch identycznie takich samych psów. Nawet gdy zewnętrznie dwa psy są prawie do siebie podobne, to ich cechy psychiczne na pewno różnią się zasadniczo. Jeden pekińczyk czy jamnik może być przyjacielski, a inny w stosunku do ciebie nieprzyjazny. Nie kieruj się więc wyglądem psów, a do każdego nowo spotkanego zachowaj pewien dystans, inaczej możesz się srogo rozczarować. Jeśli bawiłeś się wspaniale ze spanielem u Piotrka nie myśl, że u Krzyśka, który tez ma podobnego spaniela, będziesz mógł zrobić to samo.
Unikaj zębów
Porównaj swoje zęby z psimi, a wówczas zauważysz, jaka jest między nimi różnica. Ty do przytrzymywania czegoś masz ręce, pies zaś zęby i większość czynności wykonuje właśnie nimi. Człowiekowi zęby służą do spożywania pokarmu, psu również, ale wykonuje jeszcze przy ich pomocy wiele innych czynności. Kły psa są zawsze zagięte do wewnątrz; ma to znaczenie wówczas, gdy chce coś nimi przytrzymać. W sytuacji, gdy pies chwyci cię zębami, nie ciągnij w przeciwną stronę, gdyż kły mocniej wbiją się w twoje ciało, doprowadzając do powstania ran szarpanych. Bawiąc się z psem unikaj jego zębów i nie pchaj w nie żadnej części swojego ciała. Nie zaglądaj tez do psiego pyska i nie próbuj jakichkolwiek manipulacji przy nim. Psy nie lubią, jak się im zagląda do pyska, a pozwalają tylko to zrobić temu najważniejszemu – przewodnikowi stada.
Jest dla psa czymś bardzo ważnym, używa go do wyrażania stanów emocjonalnych. Machanie ogonem, ogon naprężony czy podwinięty to wyraz aktualnego stanu emocjonalnego. Schowany pomiędzy nogi oznacza strach, machający – przyjazny stosunek do kogoś, naprężony – gotowość do podjęcia walki. Nie zbliżaj się do psa, gdy ten ma ogon naprężony lub wciśnięty między nogi. Pies zdradzający oznaki strachu, może być dla ciebie niebezpieczny, szczególnie w sytuacji, gdy nie ma możliwości ucieczki, wówczas jedynym jego wyjściem będzie reakcja agresywna. W zabawie nigdy nie ciągnij psa za ogon, nawet go nie dotykaj, gdyż możesz zostać pogryziony. Uważaj również, by przypadkowo nie przydepnąć psiego ogona – to bardzo boli.
Pies nie lubi, gdy jest pociągany za uszy lub, gdy ktoś pcha mu palec czy inny przedmiot do nosa lub oka. Po pierwsze – to bardzo boli, po drugie – instynkt samozachowawczy podpowie mu, by od tych ważnych narządów odpędzać każdego intruza, ponieważ może mu je uszkodzić. Gdy spotkasz obcego psa, pamiętaj, by nie patrzeć mu w oczy, ponieważ oznacza to dla niego wyzwanie do walki. Lepiej skieruj swój wzrok zupełnie gdzieś indziej, a sytuacja wyklaruje się na twoją korzyść.
Na otwartej przestrzeni nie masz żadnych szans, ponieważ pies będzie zawsze szybszy od ciebie. Chęć pogoni za czymś leży w jego naturze i bardzo trudno to wykorzenić. Tak naprawdę, to nigdy do końca nie da się u psa wyeliminować tego zjawiska. Każda próba ucieczki z twojej strony wyzwoli automatycznie u psa chęć pogoni, więc nie rób tego, a pozostań lepiej na miejscu. Goniący pies, gdy dopadnie zdobycz, stara się ją zawsze przytrzymać zębami, a ty szarpiąc się pogorszysz swoją sytuację.
Nie próbuj pod żadnym pozorem ich rozdzielać. Sam nie dasz rady, a możesz zostać przez rozeźlone psy pogryziony. Pamiętaj, że gdy dojdzie do prawdziwej walki pomiędzy psami, w tym momencie interesują się tylko sobą i nie słyszą ci się dookoła nich dzieje. Jeżeli masz możliwość, wezwij na pomoc osoby dorosłe, gdy w pobliżu nikogo nie ma odejdź na bok. Wkrótce przekonasz się, że po pewnym czasie ta groźnie wyglądająca walka zakończy się bez większego uszczerbku dla walczących. Nawet dorosły i silny człowiek nie będzie w stanie w pojedynkę rozdzielić walczących psów i co dziwniejsze, jeżeli ktoś próbuje je rozdzielać, walka ich staje się jeszcze ostrzejsza.
Nie podchodź w tym czasie do niego, a tym bardziej nie zabieraj mu pożywienia. Jedzenie dla psa jest czymś bardzo ważnym, ponieważ instynkt życia podpowiada mu, że bez jedzenia dalsza jego egzystencja stanie się niemożliwa. Podczas posiłku każdy pies zachowa się agresywnie w stosunku do zbliżającego się intruza. Będzie warczał, pokazywał kły i jeżył sierść, starając się takim zachowaniem odstraszyć każdego, kto chce dokonać zamachu na jego posiłek.. Na pewno będzie zdecydowanie bronił pożywienia, wszelkimi dostępnymi mu środkami. Pokarm może zabrać mu tylko i wyłącznie przewodnik stada i jemu z pewnością się podporządkuje. Zapamiętaj raz na zawsze, że jedzący pies nie potrzebuje twojego towarzystwa, dlatego w tym czasie zostaw go w spokoju.
Jeżeli pies przygotowuje się do ataku, nie uciekaj, a cofaj się bardzo powoli twarzą zwróconą do niego. Cofać się możesz tylko wtedy, gdy masz możliwość ukrycia się. Jeżeli takiej możliwości nie widzisz, stój spokojnie, obróć się bokiem do atakującego psa i ( jeśli jesteś chłopcem) zasłoń krocze. Wykonywanie jakichkolwiek ruchów ( im gwałtowniejsze tym gorzej) wyzwoli u psa jeszcze większą agresję. Gdy stoisz spokojnie, oznacza to, że nie masz zamiaru podejmować z nim walki. Niewykluczone, że zostaniesz ugryziony, a jeśli już tak się stanie nie wyrywaj trzymanej części ciała z psiego pyska, takim postępowaniem bowiem doprowadzisz do powstania ran szarpanych. W zdecydowanej większości przypadków, widząc ciebie stojącego bez ruchu(to bardzo trudne), przerwie atak i odejdzie usatysfakcjonowany. Poczekaj jeszcze chwilę, aż oddali się na bezpieczną odległość i wtedy możesz odejść. Jeżeli będziesz miał możliwość wziąć do ręki kij lub inny odpowiednio długi przedmiot, wówczas stojąc spokojnie wysuń go spokojnie w kierunku szarżującego psa. Na pewno chwyci on podany mu przedmiot, traktując go bowiem jako najdalej wysuniętą część ciała. W dalszym ciągu stój spokojnie, nie wyrywaj przedmioty z psiego pyska, a gdy się dostatecznie zmęczy, samo go wypuści i prawdopodobnie zostawi cię w spokoju. Kiedy już tak się stanie, stój dalej nieruchomo, trzymaj przedmiot w ręku, lecz nie wymachuj nim. Dopiero, gdy pies oddali się na bezpieczną odległość, możesz ruszyć się z miejsca. W przypadku, gdy pies chwyci podany mu przedmiot, a ty masz możliwość wycofanie się do jakiegoś schowka, wówczas nie wyrywając przedmiotu z jego pyska spokojnie cofasz się, a kiedy będziesz już bezpieczny, puszczasz przedmiot i chowasz się. Jadąc rowerem nie próbuj uciekać przed psem, lecz zatrzymaj się, stań po drugiej jego stronie i osłaniaj się przed atakami psa. Najlepiej wyczekaj do ostatniej chwili i nadstaw nagle koło roweru w kierunku biegnącego czworonoga. Jeżeli on zderzy się boleśnie z nadstawionym kołem, prawdopodobnie minie mu ochota do walki. Może jednak zdarzyć się i tak, że zostaniesz przewrócony przez psa. W tej sytuacji musisz błyskawicznie zwinąć się w kłębek, co pozwoli osłonić przednią część ciała przed psimi zębami. Następnie dłonie spleć na karku, łokciami osłaniaj twarz, a przedramieniem lewej i prawej ręki zasłoń tętnice szyjne. Przez cały czas leż spokojnie, nie wykonuj żadnych ruchów, nie krzycz. Taka postawa z twojej strony doprowadzi do tego, że pies zostawi cię w spokoju. Może zostaniesz pogryziony, ale rany nie będą miały skutku śmiertelnego, a to jest przecież najważniejsze.
Helena Graczyk -dziennikarka, miłośniczka zwierząt
Artur Wach - szkoleniowiec, twórca poradników i konsultant behawiorysta
– tel. odnośnie porad i szkoleń +48 604328544
0
0
0
0
0
0
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz