Twarda Ścieżka, powieść dla każdego- doskonały prezent

W życiu każdego człowieka przychodzą trudne momenty. Bardzo mało prawdopodobne jest uniknięcie jakichkolwiek życiowych perturbacji. W takich momentach każdy z nas chciałby magiczną tabletkę rozwiązującą trudności, albo podpowiedź publiczności czy telefon do przyjaciela jak w znanym teleturnieju, które naprowadzałyby nas na rozwiązaniem. Na drodze do szczęścia potrzebujemy wyznaczonej ścieżki, być może jest to „Twarda Ścieżka”

Twarda ścieżka

Dla większości osób sformułowanie „Twarda Ścieżka” to tylko dwa zestawione ze sobą słowa. Gdyby zagłębić się w szamańskie ceremonie i rytuały okazałoby się, że jest to zbiór trudnych fizycznie i psychicznie warsztatów, które mają na celu poprawę życia człowieka. Pod tą samą nazwą kryje się również najnowsza powieść Radosława Stopki o tym samym tytule. Skojarzenie z szamańskimi ceremoniami nie jest przypadkowe. Autor wprowadza nas w życie współczesnego mężczyzny, który nie mogąc się odnaleźć we współczesnym świecie popada w coraz większy marazm i depresję. Światełkiem w tunelu jest dla niego pobyt, u mieszkającego w Puszczy Wkrzańskiej szamana. Jest to obraz pod pewnymi względami unikatowy. Autor w powieści obyczajowej zawiera wiele prawd o obecnym świecie i tym co zabija współczesnych mężczyzn. Korzystając też, ze swoich doświadczeń wprowadza nas w świat szamanizmu i medycyny naturalnej.

Opis od wydawcy

Szerzej książkę przestawia na swojej stronie wydawnictwo Ezooneir:

Twarda Ścieżka to przejmująca powieść obyczajowa o upadku i odrodzeniu. Opowiada historię współczesnego mężczyzny, który uwięziony między korporacyjną rutyną a wypaloną relacją, stopniowo osuwa się w spiralę samotności, uzależnień i wewnętrznej pustki. Kiedy świat wokół zaczyna się kruszyć, a odbicie w lustrze przestaje być rozpoznawalne, bohater podejmuje dramatyczną próbę ocalenia siebie. To książka o dorosłości bez złudzeń. O czasie, kiedy kończą się młodzieńcze marzenia, a nierozwiązane traumy domagają się głosu. Gdy kolejne rozwiązania zawiodą (psycholog, leki, kolejne romanse), Irek wyruszy w podróż, która zaprowadzi go do serca puszczy. Męskie Kręgi, chodzenie po ogniu, głodówki, zioła, szamańskie ceremonie... To wszystko okaże się częścią większego procesu, który prowadzi nie tylko przez ciemność, ale i ku światłu. Autor wplata w fikcję własne doświadczenia z obszaru medycyny naturalnej i szamańskiej. Opisy rytuałów są autentyczne i konsultowane z praktykami: psycholożką policyjną, prowadzącymi spotkania AA i kręgi mężczyzn. Dzięki temu powieść nabiera wyjątkowej głębi i wiarygodności. "Twarda Ścieżka" jest dla każdego, kto choć raz w życiu poczuł się zagubiony. Dla tych, którzy szukają innej drogi. I dla tych, którzy wiedzą, że przebudzenie rzadko bywa delikatne.

Wywiad z autorem

Żeby dowiedzieć się więcej o książce poprosiliśmy autora o odpowiedź na kilka pytań.

Debiutował pan powieścią „Student 19”. Czy „Twarda Ścieżka” jest kontynuacją tego tytułu?

Absolutnie nie. Jest to zupełnie inna historia, choć początek faktycznie może być mylący. Głównego bohatera poznajemy w podobnym wieku co wiodącą postać mojej poprzedniej powieści. Tutaj w zasadzie kończą się podobieństwa. Irek Marcel główna postać z książki ma inny charakter i jako młody chłopak wykazuje się dojrzalszymi zachowaniami. Niestety w dalszej części książki spotykamy się z nim jako dorosłym mężczyzną i tutaj sprawa się komplikuje. Jest cieniem samego siebie, człowiekiem udręczonym życiem, zgorzkniałym, ironicznym i sfrustrowanym. „Twarda Ścieżka” to nie jest powieść o wchodzeniu w dorosłość, ale o życiu które nas przygniata i negatywnie weryfikuje wszystkie nadzieje i pragnienia z lat młodości. Główny bohater jest uosobieniem upadku w dorosłym życiu.

Co było motywacją do napisania „Twardej Ścieżki”?

Kiedy wszedłem w dorosłe życie podążając dosyć standardową ścieżką szybko popadłem w pewien marazm. Posiadałem pracę, rodzinę i własny kąt, ale spoglądając w lustro zastanawiałem się gdzie jest chłopak, który jeszcze niedawno wyjeżdżał na studia. Znajomi ze szkoły pozakładali swoje rodziny, porozchodzili się w swoje strony. Praca była zawsze pracą, szczególnie, że przez dość długi czas pracowałem na zasadzie home–office. Czułem się sam. Nawet posiadając szczęśliwą relację z drugą osobą pragniemy kontaktów z innymi ludźmi. Czując taką potrzebę trafiłem na spotkania Męskich Kręgów. Od jednego popołudnia rozpoczęła się lawina wydarzeń. Zetknąłem się z medycyną naturalną i szamańską, poznałem bardzo wielu ludzi z różnymi historiami. Usłyszałem wiele ciężkich historii mężczyzn. Niektóre nie miały dobrego zakończenia inne napawały nadzieją, że w życiu wszystko się może odmienić. Po drodze sam się zmieniłem. Zacząłem ćwiczyć sztuki walki. Ktoś podpowiedział mi, żebym wrócił do pisania, nawet dla samego siebie. Krok po kroku napisałem swoją historię na nowo. Nieoczekiwanie nawet dla siebie zadebiutowałem z powieścią „Student 19”. Myśl o kolejnej książce przyszła już gdzieś po drodze. Chciałem pokazać problemy współczesnych mężczyzn i dać nadzieję na zmianę w życiu.

Do kogo kierowana jest książka?

Jest to powieść dla każdego człowieka, którzy przeszedł w życiu coś ciężkiego, zmagał się z problemami. Takie osoby będą silnie identyfikować się z powieścią. Myślę, że mogę polecić książkę każdemu kto potrzebuje odrobinę wsparcia i nadziei na wyjście z kryzysu. „Twarda Ścieżka” jest pisana z perspektywy mężczyzny, ale jest też ciekawą propozycją dla kobiet, które chcą zgłębić męską psychikę i emocje.

Czy ma pan kolejne plany wydawnicze po „Twardej Ścieżce”?

Tak, nie chciałbym wszystkiego zdradzać. Mogę jedynie powiedzieć, że życie po „Twardej Ścieżce” głównego bohatera będzie się toczyć dalej. Kiedy oglądamy jakiś miły film często na końcu wszyscy żyją długo i szczęśliwie. W realnym życiu to niemożliwe. Trzeba by zatrzymać życie w danej chwili i nie pozwolić, żeby toczyło się dalej. Myślę, że historia Irka Marcela dopełni się w kolejnych dwóch książkach, z których każda będzie osobną historią. Kiedy książki wyjdą na światło dzienne trudno powiedzieć. Na ta chwilę skupiam się na chwili obecnej i „Twardej Ścieżce”.

Dziękuje za rozmowę