Pani Magdzie z Wałcza

Owczarki niemieckie są psami, które dość łatwo się podporządkowują wychowawcy, zaś kłopoty Pani zostały spowodowane błędami wychowawczymi. Nie wszystko jednak zostało stracone i Argo może na powrót stać się przyjacielskim czworonogiem. Zamiast słuchać rad pseudofachowców, proszę zająć się solidnie pracą nad własnym psem, dopóki jego wiek pozwala na zmianę niekorzystnych stanów psychicznych. W tym przypadku biciem niczego nie osiągniemy i z takiej metody radzę bezwzględnie zrezygnować. Na podstawie listu można stwierdzić, że została zachwiana hierarchia pierwszeństwa w „stadzie”, w którym mąż Pani przestał być dla psa autorytetem przywódczym.

Niesłusznie doradzono mężowi, by siłą przywrócił poprzedni stan, ponieważ pogorszyło to jeszcze dość skomplikowaną sytuację. Mąż doprowadził biciem do takiego stanu psychicznego u psa, że ten zaczął się go bać nie stając się uległym. Prawdopodobnie ma tu miejsce agresja bojaźliwa, która uzewnętrznia się tym, iż pies własny strach odreagowuje agresywnym zachowaniem.

Proszę więc zrezygnować z użycia siły, a agresywne zachowania się Argo ignorować. Lekceważenie psa jest skutecznym sposobem, ponieważ psy źle znoszą brak uwagi ze strony wychowawcy. Nie reagować również na zachęty do zabawy ze strony czworonoga, a także samemu mu tego nie proponować. Gdy po pewnym czasie, będzie się do męża przymilał, można go krótko pogłaskać, a następnie pozostawić. Na razie niech mąż nie próbuje się z nim bawić, bowiem jakiś nieopatrzny ruch z jego strony może być odebrany przez Argo jako zagrożenie, co wywoła u niego agresywne zachowanie. W ten sposób należy postępować do chwili, kiedy ignorowany Argo autentycznie zapragnie kontaktów i pieszczot z panem. Jednakże jeszcze przez dłuższy czas nie należy być wylewnym w manifestowaniu swoich uczuć.

To jednak nie wszystko, bowiem niezwłocznie trzeba zająć się szkoleniem psa, które mąż musi przeprowadzić osobiście. Podczas szkolenia, wymusza on na psie wykonywanie rozkazów, co w konsekwencji zmusi czworonoga do podporządkowania się. W początkowej fazie nauki nie stosować przymusu oraz obroży kolczastej, która może wyzwalać agresję. Naukę należy rozpocząć od chodzenia przy nodze ze zmianami kierunków marszu włącznie. W razie oporu psa, proszę wskazane czynności wykonywać biegiem. Następnie uczymy wychowanka siadania, warowania, przychodzenia do nogi i pozostawania.

Zapewniam Panią, iż pies nauczony wykonywania rozkazów, gdy w pewnym momencie zachowa się agresywnie, wystarczy zdecydowany rozkaz „waruj”, by agresja została stłumiona. Po rozkazie „waruj” podajemy rozkaz „siad” i przytrzymujemy psa w tej pozycji kilka lub kilkanaście minut. Jeżeli wychowanek będzie próbował samowolnie zmienić miejsce, ponawiamy rozkaz ostrzejszym tonem(nie krzyczeć). Prawidłowe wykonanie rozkazu nagradzamy krótką pochwałą, po czym odsyłamy psa na jego stałem miejsce w mieszkaniu. Rozkaz „waruj” musi być podany zawsze w tym miejscu, w którym pies zachował się agresywnie. Podejmowanie z nim walki w takich okolicznościach mija się z celem i pod żadnym pozorem nie należy tego robić. Jeżeli mąż nie jest w stanie sam szkolić, powinien to zrobić pod kierunkiem doświadczonego tresera.

Artur Wach